پس از آنکه صف مبارزین آراسته شد حر از امام اجازه ی جهاد گرفت و حضرت به او رخصت فرمود وپس از اخذ اذن رو کرد به فرزندش علی و فرمود نور دیده ی من جانت را نثار مولای خود کن وبر این قوم حمله کن
علی بن حر: قبول کرد و رکاب به مرکب زد و رو به لشگر دشمن تاخت
حر تماشای جنگ فرزند می کرد که همچو شیر آن روباه صفتان را می درید به هر طرف که روی می کرد همچون باد خزان برگ درختان عمر آن پست فطرتان را می ریخت
آن پهلوان بیست وچهار مبارز نامی را به جهنم فرستاد دیگر کسی جرئت مبارزه با او را نداشت
وهر کدام که به خود جرئت آمدن به میدان می داد او بی درنگ آن را با نوک نیزه از زمین می ربود و به زمین می زد به طوری که استخوان هایش خرد می شد
آن شیر بیشه هفتاد نفر از آن خدا نشناسان را به دوزخ فرستاد
و وقتی میدان بسته شد نزد امام برگشت و عرض کرد:
آقای من آز ما راضی هستید؟
امام فرمود : خدا از شما راضی است وحضرت این گونه دعا کردند : خدایا از این پدر و پسر راضی باش که من از ایشان راضی ام
سپس حمله را از سر گرفت تا خسته و تشنه گرسنه شد لشگر که دیدند او ناتوان شده ناگاه جملگی براو حمله کردند هرکس ضربتی بر او زد آنقدر ضربه بر او وارد شدتا بدن نازکش پاره پاره شد علی هرچه کرد نتوانست خود را به پدر برساند به ناچار با صدای بلند گفت یا ابه ادرکنی (پدر مرا دریاب) صدای علی به گوش حر رسید و حر با جماعتی از اصحاب امام رو به او آوردند وقتی رسیدند آن نامردان بدن علی را تکه تکه کرده بودند وآن را بر سر نیزه زده بودند حر که این منظره را دیده بود گفت : شکر خدا را که جاهل و بی دین از دنیا نرفتی و در مقابل امام شهید شدی
نوشته شده در چهار شنبه 1 آذر 1391برچسب:
,
ساعت
23:23 توسط vahid ahmadi
| 
تبادل
لینک هوشمند
